Het einde van het seizoen (en afscheid van twee Rouveen 3 legendes)

Balder

Typische Balder pose

De band gaat af, Erik komt er in

The last dance

Moegestreden Balder mag uitpuffen

Erik in actie

De welverdiende erehaag

Na een lang en meeslepend seizoen stond dan eindelijk de laatste match op het programma, SVM 2 tegen Rouveen 3. Nu zijn er weinig wedstrijdverslagen geweest dit seizoen, ondanks de aanwezigheid van een groot aantal spelers die weinig moeite hebben om in de pen te klimmen en een verslag te schrijven. Een blik op de ranglijst zal u als lezer een vermoeden geven wat de oorzaak is van het achterblijven van de verslagen, we hopen dan ook volgend seizoen u wekelijks te voorzien van verslagen want dan staan de zaken er goed voor.

De laatste van het seizoen betekend ook afscheid nemen van spelers die stoppen, in dit geval in het bijzonder speler en leiders Erwin “Balderas” Balder en Erik “Zlatannetje” Dunnik. De vraag die nu op uw lippen brand is: Wie heeft de langste... tijd in het 3e gespeeld? Dat wint Erwin met een vingerlengte voorsprong, en dat is in het geval van Erwin een beste voorsprong. Onze loKALE bokbierkoning en Grote Kale Leider (GKL) maakte zijn debuut in Rouveen 3 in seizoen 98/99, u weet wel toen Dennis Bergkamp in het Stade Vélodrome die wereldgoal maakte tegen Argentinie. Hebt u als jonge fan van Rouveen 3 geen idee waar ik het over heb? Dat snappen we, het is in ieder geval heel, heel lang geleden. Balder maakte 2 seizoen later de stap naar het 2e eltal, speelde nog even voor SVN in Nijeveen om vervolgens in 2005 tm 2009 weer in het 3e zijn kunsten te vertonen. Niet geheel onverdienstelijk want het leverde hem nog een heuze, inmiddels opgedoekte, GHR (topscoorders) troffee op. Tussen 2009 en 2011 stopte Erwin even met voetballen om als scheidsrechter (met toen nog haar en hele lange bakkebaarden) in de voetsporen te treden van Dick Jol. Gelukkig hing Erwin de fluit na een paar jaartjes in de wilgen en speelde hij vanaf 2011 weer getrouw in het 3e van Rouveen.

Erik begon in seizoen 2010/2011 samen met huidige voorzitter Rudy als speler/leider van het 3e en is dat dus ook onafgebroken gebleven tot en met de laatste wedstrijd van dit seizoen. Naast de gemiddelde 5 andere rollen die Erik bekleed heeft bij de club nam hij de zaak als speler/leider uiterst serieus. Met zekerheid durf ik te stellen dat Erik het meeste aantal trainingen per seizoen op maandag en donderdag heeft aantikt tijdens deze periode en sommige dingen zijn zo vanzelfsprekend altijd aanwezig en geregeld dat we er volgend jaar achter gaan komen dat we iets missen en dat “blijkbaar Erik dit altijd deed”. Als speler was Erik al die jaren ook onmisbaar binnen de lijnen en kan hij als een van de weinige spelers in Rouveen vertellen dat hij ooit eens Borrel en Bite speler van de week is geweest waardoor hij met de dromenvanger mocht shinen in de kantine. Kenmerkend voor Erik zijn, naast zijn immer altijd aanwezigheid, de onnavolgbare balcontrole en kapbewegingen waaraan hij zijn bijnaam te danken heeft. Daarnaast had Erik lange tijd onbetwist de grootste scheenbeschermers van de vereniging. Een olympisch schermer zou waarschijnlijk gediskwalificeerd worden voor het dragen van zulke buitenproportionele beschermende kleding maar Erik wist er mee door defensies te dartelen alsof ze van dons gefabriceerd waren.  

Dan naar de wedstrijd op Sportpark de Punt in Marknesse, waarin SVM in het geel en Rouveen in het gebruikelijke groen-wit aan de wedstrijd begonnen om 14:30 op het belabberde kunstgras speelveld met een gevoelstemperatuur van circa 55 graden celsius. Voor SVM, de nummer 9 op de ranglijst, stond er niks op het spel. Maar Rouveen kon zich verzekeren van de dan wel 10e of 11e plaats in de competitie en dus zorgen dat niet op de laatste plek zou eindigen.

De eerste helft ging redelijk gelijk op, Rouveen en SVM waren aan elkaar gewaagd en geen van beide ploegen waren in staat het spel te maken. Dit resulteerde in het bekende beeld van dit seizoen waarin geniale acties en samenspel werd afgewisseld met potsierlijke en knullige momenten. Gelukkig hadden de momenten van goed samenspel de overhand en kreeg spits en captain Erwin Balder, onze eigen 'Plattfuß-Bomber', tijdens zijn afscheidswedstrijd in het 3e een scoringskans die hij helaas niet wist te verzilveren. Ook probeerden Johan, Ronald, Harry en Arjan de score te openen maar hun pogingen stuitten op de doelman of defensie van Marknesse. Het was pas in het laatste kwartier van de eerste helft toen Robert Huisman vanaf de linkerkant naar binnen sneed om 2 man te passeren en vervolgens net niet genoeg kracht over te hebben om een vlammend schot op doel af te leveren. Echter maakte de keeper van de tegenstander en bijzonder grote poedel en belande de bal toch in de touwen! 

Rouveen ging de tweede helft voortvarend van start. Ondanks een aantal slordigheden kon Rouveen meer druk op Marknesse geven en zo het aantal kansen vergroten. Af en toe wist Marnesse onder de druk uit te voetballen en dat leverde een aantal hachelijke momenten op, een vlammend schot van de captain van SVM werd sierlijk uit de bovenhoek geplukt door Bas. Jan-Danie kon niet veel later zijn lichaam nog voor de bal gooien om een schot te blokken en ook bij corners bleek SVM gevaarlijk nu Rouveen niet over de gebruikelijke luchmacht kwaliteiten van Marnix en Bokko kon rekenen.

Gelukkig bood Marknesse een helpende hand, een van de centrale verdedigers trok Johan bijna het shirt van lijf tijdens een van zijn rushes. De scheidsrechter gaf geel waarna de verdediger volledig uit zijn plaat ging jegens de leidsman waardoor hij met rood kon inrukken. Na dit moment kwam Rouveen al snel op 2-0 voorsprong nadat wederom Robert Huisman de bal in het doel wist te schieten. Door de man-meer-situatie en overschot aan kansen werd Rouveen met nog 20 minuten te spelen een beetje overmoedig en kwam het in een counter nog in moeilijkheden doordat SVM, welliswaar buitenspel, de 1-2 maakte.

Niet lang daarna kreeg vleugelflitser Ronald Vos een behoorlijke tik van achter van de linksback van SVM waardoor de 2e speler van de thuisploeg kon inrukken met rood. Rouveen wist goed om te gaan met deze overtal situatie en Erik Dunnik die in de 70eminuut in het veld kwam voor Erwin kreeg nog zelfs een bijnaniet te missen kans om te scoren bij zijn afscheid. Gelukkig kon hij daarna wel een assist op zijn naam schrijven door Robert de gelegenheid te schenken om zijn 3e van de middag te maken en daarmee de wedstrijd op slot te gooien. Na de wedstrijd vormden de spelers van het 3e een erehaag om de uitzwaaiende Erwin en Erik met applaus het veld te doen verlaten.

groet Maarten